Тајната на привлекувањето – Прв дел
Во последно време сите зборуваат за „Тајната” (ако не сте слушнале за „Тајната” сеуште, веројатно сте биле многу зафатени, нели?) Но навратете се наназад во 80-тите кога најголема тема беше синдромот на „Супер Жена ”? Ми се чини дека овие „жешки теми” доаѓаат и си одат како бранови, нели? Но тоа е речиси природна прогресија во сооднос со нашата патријархална култура, ние сме два чекори напред, еден чекор назад…
Но, колку повеќе размислувам за тоа, имам чувство дека мажите го извлекуваат краткиот крај на стапот кога станува збор за патријархатот. Ние сите знаеме дека жените биле потиснати живеејќи во едно патријархално општество…но тоа не се однесува само на жените. Двата пола се под влијание кое што не е секогаш позитивно. Сега откако жената е прозвана како „Супер жена” што подразбира двојна функција, извршување на своите работни обврски и грижата за куќата и семејството, кој очекуваме да го понеси „товарот“?.Нашите партнери, се разбира. Но каков ефект ќе има тоа врз нашата врска? Ах, тоа е моментот каде што навлегуваме во „Тајната”.
Имав пријателка која ми го постави ова прашање преку порака ( и да, имам дозвола од неа да го искористам тоа во оваа статија, Тајната на привлекувањето – Прв дел )
„Јас не добивам емоционална поддршка од мојот сопруг онолку колку што сакам и со тек на време оди кон полошо. Јас правам најразлични работи за да си го одвлечам вниманието поголемиот дел од времето. Цело време се обидувам да бидам зафатена. Дали е можно жената некогаш да биде задоволна од целокупната емоционална поддршка што ја добива од својот маж?”
Што всушност ние жените очекуваме од нашите партнери? Дури и зборот „партнер” конотира еднаквост. Модерната жена посакува маж кој е онолку добар провајдер колку и самата таа. Кој може да ги распредели обврските на половина- да ги зема децата од школо секој втор ден, да застане во самопослуга и да испазари се што е потребно, да помогне околу вечерата, да исчисти, да ги однесе децата во кревет на спиење, а потоа, кога светлата ќе се изгаснат доцна во ноќта…..што? Да ги ислуша нашите различни тривијалности за тој ден и потоа ако не сме премногу уморени да биде ништо помалку од разуздан пастув во кревет.
Запрашав едена моја пријателка „Што навистина сакаш од својот партнер”? Тоа е прашање што морав да си го поставам многу одамна. За среќа, сега јас знам што сакам. На чисто сум со тоа веќе одреден временски период – по мојот развод. (смешно е тоа што сите прерано започнати бракови, те доведуваат до заклучок што не треба да правиш во врската!) Зошто ние го ставаме интимниот партнер на прво место? Каква улога исполнуваат во нашите животи, што никој друг не може да ја замени? Дали е тоа пријателство? Некој кој ни дава емоционална поддршка?
Или е тоа љубовник?
Јас го знам мојот одговор. Само вие самите можете да си дадете одговор за себе. Постојат многу врски кои функционираат доста добро како рамноправни партнери. Луѓето се едноставно заеднички родители или најдобри пријатели, и тоа функционира. Тоа е склучен брак со договор или базиран на взаемен интерес. Тие имаат секс, секако тоа е еден вид ослободување, физичка конекција и тоа е добро. (Што е лош секс? Тоа е како лошо чоколадо….ако навистина постои лош секс?)Ако сакаш таков тип на врска и си среќен со тоа, тогаш не мора да се заморуваш и да продолжуваш да го читаш ова. Ти веќе го имаш тоа што го сакаш. Но ако, исто како мојата пријателка сакате нешто повеќе, и не сте сигурни што пропуштате мислам дека би можел колку-толку да ви помогнам или пак во најмала рака да ве насочам во правец кој не сте го забележале до сега.
Првиот закон на личен развој е: Не можам да променам некој друг, можам да се променам само себе си. Нема ништо што би можеле да промените кај вашиот партнер, кој не го прави она што вие мислите дека треба да го прави, но постојат многу работи кои можете да ги смените кај вас. Добрата вест е тоа што, кога ние се променуваме самите, светот околу нас е принуден да се промени. Промената што ја правите на себе си, е всушност единствениот начин да ги измените другите или ситуацијата во која се наоѓате.
Па првото прашање е: Дали навистина сакате да се промените? Ова е навистина тешко прашање за да се одговори бидејќи се разбира дека ќе кажеме „ДА” …но ако беше така, немаше ли веќе да имаме направено нешто? Повеќето од времето ние сме исплашени – исплашени од тоа што може да се случи, бидејќи ние немаме контрола врз резултатот, само може да одговориме. Можеби ќе помогне ако седнете со сите ваши стравови и вистински да одлучите дали промената е она што го сакате.
Следното прашање е: Колку далеку сме спремни да одиме? Бидејќи, запомнете, овде не се работи за вашиот партнер, се работи за вас…па, колку сте подготвени длабоко да ископате? Што сте спремни да направите, каква понуда си давате на себе си?
Откако ќе ги поминете овие прашања, треба да се запрашате и да се испитате што вие навистина сакате. Мојата пријателка го кажа она што мислеше дека го сака „Емоционална поддршка.” Тоа било она по кое копнеела да го добие од својот партнер. Но, тоа е смешно, бидејќи тоа не беше она што јас го слушнав.
Јас слушнав, „Јас имам дупка која сакам тој да ја пополни”. Таа рече „Ми се чини дека како што минува времето се повеќе се влошува. Ми се чини дека повеќето од времето правам некои различни работи за да си го одвлечам времето. Се ставам цело време во состојба да бидам зафатена.” Зафатеноста ја пополнува дупката – иако сите знаеме дека тоа не е така. Тоа е, како што самата си кажа – одбегнување, дистанцирање.
Па ја запрашав неа и ве прашувам вас, да заклучите, дали се потпирате на тоа дека вашиот партнер треба да ја пополни улогата која не би требало да ја пополнува. Исто така, ќе признаам дека вашиот партнер веројатно ја абдицирал улогата која требало да ја има во вашиот живот. Па тука си го поставуваме прашањето, како можело да се случи вакво нешто? Како станало се толку збркано и збунувачко?
Многу од времето кога се посветуваме на нашиот личен развој, се движиме кон тој простор да направиме “баланс” со самите себе. Тие два поларни спротивности во нас самите, доброто и лошото, машкоста и женственоста, да ги избалансираме. Како се случува да забележите дека сте ја изгубиле страста во вашата врска? Зошто? Помислете на магнет…спротивностите се привлекуваат. Некој мора да ја носи женската енергија, некој машката во спротивно магнетите ќе стојат така и нема да послужат за ништо. Кога имама двајца избалансирани луѓе, тоа значи дека немаме поларитет, а според тоа, нема ни страст.
Кога станува збор за врските, тоа е прилично честа појава за повеќето жени (не за сите, но кај повеќето да)да се направи конекција меѓу сексот и емоциите. Многу е тешко за жените да ги одвојат сексот и емоциите, бидејќи на физичко ниво, таа е примачот. Таа мора да се отвори, таа е чувствителна со цел да влези во неа мажот. Од друга страна пак, мажите не мора да се отвораат на ист начин. Повеќето од мажите сексот не го поистоветуваат со емоции.
Кога зборувам за мажите и за жените , јас зборувам за архетипски енергии, наместо за полови. Мажите може првенствено да поседуваат женска енергија, додека пак жените може примарно да имаат машка енергија. …и дека тоа може да се промени со текот на времето или по спствен избор. Но за доброто на ова парче, јас ќе кажам дека повеќето мажи имаат машко битие како и повеќето жени што имаат женско битие. …простете ми за малата генерализација за доброто на овој аргумент.
Па, се подразбира, жените ќе кажат, „Не добивам онаков вид на емоционална поддршка што сакам да добијам од мојот сопруг.” Но дали е тоа она што таа навистина го мисли? Искрено, јас не мислам така. Но жените можеби никогаш не почувствувале што навистина им недостига, можеби не го препознале или немале начин како да го искажат – иако се обложувам дека имаат сонувано за тоа, фантазирано околу тоа и ќе го резонираат тоа кога ќе достигнат на висцерално ниво. Нешто како пресврт во дефиницијата на Врховниот суд за порнографија…таа ќе го знае тоа, кога ќе го почувствува.
Значи, мојата пријателка и многу други жени сакаат да ги потполнат празнините правејќи од своите партнери најдобри пријатели – некој кој секогаш треба да е тука за да ги ислуша, некој кој треба да разговара со нив, некој на кој можат да му се доверат…но дали е тоа она што навистина го сакате? Јас знам дека тоа не е она што го сакам кај мојот маж или во мојот брак. Ми требаше многу време за да си разјаснам што навистина сакам. По одредено време, можев да ги о идентификувам тоа што не го сакам. Тоа беше првиот чекор. После многу себеиспитувања, истражувања и експериментирања, конечно стигнав до резултат, да знам што јас сакам.
Сакам маж кој може да ме одведе подлабоко од што можам самата да се одведам. Сакам маж на кој му верувам, некој на кој навистина можам да му се предадам, некој кој ќе биде центарот на машкоста околу кој слободно ќе кружи мојата женственост. Слушнете ме, јас имам најдобри другарки со кои можам да разговарам за тоа каков ми бил денот или да свртиме некој трач, исто имам и група на жени со кои можам да разговарам за моите „проблеми…” но искрено, никој од нив не може да го направи она што мојот сопруг го прави.
Што е тоа, ќе прашате?
Па, помислете на интимното партнерство. Што е тоа што бракот или интимното партнерство ви го нуди што ниеден друг однос не може?
Во ред, ќе ви ко спелувам… с-е-к-с. Јас не мислам да го вметнeте јазичето А во слотот B кое е ништо друго освен површно задоволство, ништо повеќе од мастурбација со партнерот. Зборувам за длабока, отворена, срцева и душевна конекција. Не мора дури да бидат вклучени телесните отвори – доволна е само конекцијата. Тоа е она по кое што често копнеат нашите женски срца, а ние не го знаеме тоа. И ако знаеме за тоа, се плашиме да го побараме истото. Се плашиме од тоа толку многу и што правиме? Го решаваме. Се одлучуваме да ги претвориме нашите сопрузи во доверливи мали другарки…решение кое може само да ги збуни нив и да не повреди нас….Решение? Тоа ќе го најдете во вториот дел…Вие само треба да го отворите вториот дел, другото оставете го на мене!
Прочитајте уште една интересна приказна: Уживам во ебењето со мојот сосед
И една исповед: Пушење кур моја специјалност
Секси совет: Секси совети за ебење со други мажи